Bloemen, planten en dieren zijn zoals ze zijn. Dat is misschien een grappige gedachte. Maar alleen mensen doen zich anders voor. Ze misleiden zichzelf en anderen, waardoor hun ware aard verborgen blijft. De energie van bachremedies (m.n. in groep 5) geeft ons de moed om te handelen naar onze ware aard. We hoeven ons niet beter en sterker voor te doen dan we zijn. Juist in onze kwetsbaarheid zijn we mooi en echt en vanuit die unieke schoonheid vinden we kracht om verbinding te maken met de ander.
De reden waarom we overgevoelig zijn voor de invloeden en ideeën van anderen, heeft te maken met het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit kan bewust zijn, maar is heel vaak ook onbewust aanwezig. Het is het niet kunnen accepteren van de negatieve kanten in jezelf. Ook hier moeten we leren vrede te sluiten met dualiteit! Het klopt wel, we zijn nog niet goed genoeg, maar we zijn aan het leren!
We bezitten allemaal eigenschappen die twee kanten hebben. Sommigen zijn doorgeslagen naar de negatieve kant. Dat is soms moeilijk te erkennen, maar als we er toch naar willen kijken, kan het ons een goed leermoment bezorgen. We hoeven onszelf niet naar beneden te halen als we negatieve dingen in onszelf ontdekken, maar kunnen dit ook als een mogelijkheid zien om deze te veranderen.
De bloesem van de Hulst (Holly) groeit bescheiden tussen de altijd groene bladeren. Ze is het symbool van een verandering en wedergeboorte van ons hart, en daarom wordt ze ook met Kerstmis gebruikt. De geboorte van het kindje Jezus deed en doet het hart van veel mensen weer opleven en geloven in de liefde en vrede van God in ons. Liefde is de kracht van ons bestaan, er bestaat geen hogere energie en daarom is deze bachremedie heel speciaal en noodzakelijk.We hunkeren allemaal naar Liefde en zijn daarnaast ook heel blij als anderen onze liefde willen ontvangen. Maar als deze stroom van Goddelijke liefde wordt verstoord, voelen we een enorme afscheiding. Snakkend naar Liefde voelen we ons verdrinken in jaloezie, wantrouwen en zelfs haat. De eenheid waar we zo naar verlangen is zonder liefde niet mogelijk.
Echter, eenheid en liefde zijn altijd heel dichtbij. Wij zijn immers kinderen van het Licht! Die liefde is in ons en zal nooit bij ons weggaan. Maar we kunnen het niet voelen, als we niet geloven dat het er is. En dat geloof kan je inderdaad verliezen door alle omstandigheden die er in dit leven gebeuren. Holly verbindt ons hart weer met die liefde en beschermt ons tegen de emoties van frustraties, boosheid, wrok en jaloezie, die kunnen uitmonden in het tegenovergestelde van Liefde, namelijk haat.
Men zegt wel eens dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen. Dat lijkt raar, maar dat is echt zo. We hebben het allebei in ons, aan ons de keus waar we voor willen gaan. Waar we meer aandacht aan besteden wordt meer.
Een oud indianenverhaal vertelt over een belangrijke levensles van een oude Cherokee aan zijn kleinzoon. Hij vertelt dat er binnenin hem een groot gevecht afspeelt. Een gevecht tussen twee wolven. De ene is slecht, hij is boos, jaloers, verdrietig, hebberig, arrogant en hoogmoedig; maar ook vol spijt, schuld, afkeer, gekwetstheid, minderwaardigheid, leugens en zelfmedelijden. De andere wolf is goed, hij is vol vreugde, vrede, liefde, hoop, nederigheid, vriendelijkheid, rust, mededogen, vrijgevigheid, waarheid en geloof. Het is een vreselijk gevecht. Hij is even stil en zegt dan: “Mijn kleinzoon, dat gevecht tussen die twee wolven speelt zich ook binnenin jou af en in iedereen die hier op deze aarde rondloopt.” De jongen moet daar even over nadenken en vraagt dan: “Welke wolf zal winnen, grootvader?” De oude Cherokee antwoordt dan: “Diegene die jij te eten geeft.”
Binnenkort met kerst zingen we weer “vrede op aarde” en proberen we onze menslievende gevoelens weer uit de kast te halen, zelfs voor de mensen die we anders liever ontlopen. Mooie kerstbomen als symbool voor de hoop op eeuwig leven, lichtjes om de duisternis te verdrijven, hulsttakjes (als symbool voor de liefde) gestoken in mooie kerststukken die het huis versieren. Grote maaltijden worden gekookt en gegeten, we voeden ons met gezelligheid en genieten van vrijgevigheid en tijd voor elkaar. Kon het altijd maar Kerstmis zijn, verzuchten we misschien wel… maar half januari is iedereen Kerst vaak allang weer vergeten en gaat het ‘gewone’ leven weer door.
Ik vind dit altijd een vreemd fenomeen, en hopelijk jij ook. Als we werkelijk liefde in onze harten zouden toelaten, hoeft het ons niet te verlaten en kan elke dag zoals Kerst zijn, toch? Waarom is het dan zo moeilijk?
Ik denk dat die oude indiaan gelijk had. Het is een groot gevecht en we moeten alert zijn welke wolf we te eten geven. De bachbloesem Hulst of "Holly" helpt je om de focus te leggen op het goede in jezelf en anderen. Door op zoek te gaan naar kwaliteiten in jezelf en anderen, voed je de goede wolf. Duisternis is de afwezigheid van licht, daarom steken we zoveel kaarsen aan met Kerstmis. Licht overwint de duisternis, zoals liefde de haat overwint. We kunnen in alles goedheid vinden, als we bewust zijn dat zij altijd de tegenpool is van datgene wat slecht is. Voed datgene waarvan je meer wilt hebben! En niet alleen met Kerstmis! Liefde is de sleutel om harten te openen; begin met je eigen hart, zij zal je kracht en richting geven om het beste in jezelf naar boven te halen. En als jij die eenheid in jezelf weer gevonden hebt, kan je net als Holly andere harten openen en gaan leven in verbinding. Iedereen heeft het in zich!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten