Heb je een beetje licht nodig om jezelf van binnen op te vrolijken? Ben je moe van alle uitdagingen en de tegenstellingen die je in dit leven ervaart? Dan is de Bach bloesem Tamme Kastanje misschien iets voor jou. De tamme kastanjeboom bloeit pas in de zomer, veel later dus dan andere bomen, maar het is alsof zij wil zeggen: Je hebt lang moeten wachten, maar nu ben ik er om je te helpen, ik zal je verlossen van je pijn! Als je moedig hebt gestreden en je bent aan het eind van je Latijn, is dat geen schande. Als je niet dieper kan gaan, is er alleen nog een weg naar boven. Soms moeten we als mensen eerst helemaal de bodem raken om te kunnen transformeren tot de andere kant van de dualiteit. Het is net als ik me bij een bevalling kan herinneren, op het laatst denk je: Nu kan ik echt niet meer, het is teveel… en kort daarna komt de baby! Daarom wordt je ook bijgestaan als vrouw door een verloskundige! Ze helpt je net over dat kritieke punt heen. Tamme Kastanje of Sweet chestnut doet dat ook. Als je het helemaal niet meer ziet zitten, dan helpt deze bachremedie je er doorheen.
Het kan je misschien troost geven dat als je de energie van de tamme kastanje nodig hebt en je smart niet dieper kan worden, dit altijd het begin is van een nieuwe fase. Als je beker vol is, kan er niets meer bij. We moeten dus eerst die leegheid ervaren om weer opgevuld te kunnen worden met nieuwe dingen. Maar leegheid doet ook pijn. Sweet chestnut helpt je daar doorheen. Als je niets meer hebt, voel je je verloren, maar het is noodzakelijk om weer op nieuw te kunnen beginnen. Zoals de dag de nacht weer opvolgt, zo zal ook jouw donkerste nacht ten einde komen. Dat is een gegeven! Yin en Yang wisselen elkaar altijd af en vormen zo een samengesteld geheel.In mijn boek ‘De Kracht van het Bestaan’ schrijf ik ter illustratie o.a. over het leven van het paard Spirit, hier heb ik al meer over verteld. Bryan Adams zingt, in de originele Engelse versie van de film, een prachtig lied dat je goed kan laat voelen hoe verslagen en wanhopig iemand zich kan voelen, na alle strijd die hij schijnbaar zonder uitkomst heeft gestreden. Hij is zijn vrijheid kwijt. Totaal verloren en zonder uitzicht geeft Spirit de moed op.
Dit lied heb ik vrij vertaald gevonden en wil ik graag ter illustratie gebruiken. Want zelfs na de donkerste nacht, breekt er weer een nieuwe dag aan. Als de nood het hoogst is en je het niet meer op eigen krachten kunt, is de redding nabij! De bachremedie ‘Sweet Chestnut’ zorgt dat je de innerlijke stem, die verbonden is met de Bron die kracht geeft, weer met vertrouwen kan en wil horen!
Laat me nu maar gaan, niets heeft nu nog zin,
herinner mij zoals ik was in het begin
Doorgaan kan ik niet, zou niet weten hoe,
‘k heb geen wilskracht meer, ik ben gewoon zo moe
Zo beschadigd en zoveel pijn, ik kan het niet meer aan,
dit leven is niet voor mij, ik laat het los
Laat me nu maar gaan, het maakt me niet meer uit,
er is geen weg meer terug, ik kan niet meer vooruit
Waar is het licht, dat scheen voor mij in 't diepste van de nacht
Zonder die hoop heb ik niet meer de kracht
Maar dan opeens ergens in de verte
Is er een stem die roept: vergeet niet wie je bent!
Als je jezelf verliest, zul je ook je moed verliezen
Wees dus sterk vannacht, vergeet niet wie je bent!
Want het hoogste doel dat blijft altijd de vrijheid
Daarom ga je door, daar doe je ALLES voor!
- ‘Sound the bugle ‘ originele versie gezongen door Bryan Adams (Soundtrack Spirit: Stallion of the Cimarron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten