Geen keurslijf meer!

Dit keer de deugd onafhankelijkheid. Vond ik wel mooi passen omdat het in Suriname afgelopen week gevierd werd. Ik mocht daar een stukje over schrijven. Ik hoop dat het geplaatst is, want ze bleken 'vrij' te zijn! Ach in ieder geval kan ik hier ook een bron van inspiratie zijn.

Zoals je in dit blog gewend bent, beschrijf ik graag deugden in combinatie met bachremedies en gemoedstoestanden. Deze gemoedstoestanden, gevoelens of emoties kunnen positief of negatief zijn, deugden kunnen dat in balans brengen.

Onafhankelijkheid is iets dat we als mens al vroeg willen hebben. Als peuter wilden we al graag ZELF beslissen en vonden we het vreselijk als anderen zeiden wat wij moesten doen. Toch is onafhankelijkheid niet alleen iets wat we kunnen hebben, maar vooral wat we van binnen besluiten te ZIJN! Dat is vooral belangrijk als je het gevoel hebt onderdrukt te worden.

De kracht van bronwater, ook een Bachremedie, ligt in de eigenschappen innerlijke vrijheid en aanpassingsvermogen. Daar kan je je vast wel een voorstelling van maken, als je aan een bron denkt die is ontstaan door de verzameling van water, die allerlei wegen heeft gelopen, alvorens daar te zijn. Op het eerste gezicht lijken vrijheid en aanpassingsvermogen elkaars tegenpolen. Hoe kan je vrij zijn, terwijl je jezelf toch aanpast? Bronwater laat zien dat dit kan. Juist door zichzelf aan te passen is het vrij! Door de natuurlijke weg en stroom te volgen kan het zich onverhinderd verzamelen en weer verder gaan. Het moedigt ons aan om met de stroom van het leven mee te gaan en open te staan voor de verrassende wendingen in ons leven. Nog een mooie eigenschap van water is dat het zich altijd verzamelt en daardoor steeds groter kan worden in zijn stroom en kracht. De mens die, naast zijn grote idealen, volledig openstaat voor nieuwe ideeën en inzichten, bereikt zo, met vreugde, eerder en gemakkelijker zijn doel dan iemand die star vasthoudt aan zijn idee en de manier waarop dit bereikt zou moeten worden.

Toch in de praktijk is dit ‘met de natuurlijke stroom mee gaan’ niet zo gemakkelijk als het lijkt. Wij mensen streven vaak onrealistische idealen na, dit perfectionisme komt vaak voort uit zelfverwijt het niet goed genoeg te doen. We hebben grote verwachtingen van onszelf en dus ook van anderen! Sommigen ontzeggen zichzelf (en anderen) de vreugde die alle dingen de moeite waard maakt, door strakke banden te leggen om een ideaal te bereiken. Maar met de stroom meegaan, betekent niet dat je er geen eigen ideeën op na mag houden en dat je je moet laten leiden en beïnvloeden door je emoties, de omstandigheden of andere mensen. De stroom die je moet volgen, wordt je door je innerlijke bron duidelijk gemaakt.

Je kunt jezelf wel in een keurslijf snoeren, maar dat verandert je omvang niet. Echte verandering kan dus alleen van binnenuit komen. Als je geestelijk groeit, dan zal het gevolg ook in je dagelijks leven en handelen zichtbaar worden. Andersom werkt het gewoon niet. En de mate waarin je vreugde ervaart in de dingen die je doet is daar een graadmeter voor.

Dus door jouw realiteit onder ogen te (durven) zien word je pas echt onafhankelijk en innerlijk vrij. Je weet wat je waard bent en hebt respect voor je eigen zijn. Je past je aan als je voelt dat je innerlijk geroepen wordt een andere weg in te slaan. Je handelt naar eer en geweten en gaat zo mee met je eigen stroom. Het is bijzonder om jezelf te leren kennen als een uniek persoon en te voelen wat voor jou goed is en wat niet. De bachremedie ‘Rock Water’ kan je daar ook bij helpen. Door zuiver aan te voelen wat je innerlijke gids je wilt vertellen, kan je zonder dwang de weg vinden die leidt tot een meer onafhankelijk en voortreffelijk leven.

Laten we onze onafhankelijkheid vieren, niet vanwege vroeger maar om de keuzes die we vandaag kunnen maken! Werkelijk vrij zijn is een keuze dit je van binnenuit maakt!

Volgende maand is het weer kerst...

Bloemen, planten en dieren zijn zoals ze zijn. Dat is misschien een grappige gedachte. Maar alleen mensen doen zich anders voor. Ze misleiden zichzelf en anderen, waardoor hun ware aard verborgen blijft. De energie van bachremedies (m.n. in groep 5) geeft ons de moed om te handelen naar onze ware aard. We hoeven ons niet beter en sterker voor te doen dan we zijn. Juist in onze kwetsbaarheid zijn we mooi en echt en vanuit die unieke schoonheid vinden we kracht om verbinding te maken met de ander.

De reden waarom we overgevoelig zijn voor de invloeden en ideeën van anderen, heeft te maken met het gevoel niet goed genoeg te zijn. Dit kan bewust zijn, maar is heel vaak ook onbewust aanwezig. Het is het niet kunnen accepteren van de negatieve kanten in jezelf. Ook hier moeten we leren vrede te sluiten met dualiteit! Het klopt wel, we zijn nog niet goed genoeg, maar we zijn aan het leren!

We bezitten allemaal eigenschappen die twee kanten hebben. Sommigen zijn doorgeslagen naar de negatieve kant. Dat is soms moeilijk te erkennen, maar als we er toch naar willen kijken, kan het ons een goed leermoment bezorgen. We hoeven onszelf niet naar beneden te halen als we negatieve dingen in onszelf ontdekken, maar kunnen dit ook als een mogelijkheid zien om deze te veranderen.

De bloesem van de Hulst (Holly) groeit bescheiden tussen de altijd groene bladeren. Ze is het symbool van een verandering en wedergeboorte van ons hart, en daarom wordt ze ook met Kerstmis gebruikt. De geboorte van het kindje Jezus deed en doet het hart van veel mensen weer opleven en geloven in de liefde en vrede van God in ons. Liefde is de kracht van ons bestaan, er bestaat geen hogere energie en daarom is deze bachremedie heel speciaal en noodzakelijk.

We hunkeren allemaal naar Liefde en zijn daarnaast ook heel blij als anderen onze liefde willen ontvangen. Maar als deze stroom van Goddelijke liefde wordt verstoord, voelen we een enorme afscheiding. Snakkend naar Liefde voelen we ons verdrinken in jaloezie, wantrouwen en zelfs haat. De eenheid waar we zo naar verlangen is zonder liefde niet mogelijk.

Echter, eenheid en liefde zijn altijd heel dichtbij. Wij zijn immers kinderen van het Licht! Die liefde is in ons en zal nooit bij ons weggaan. Maar we kunnen het niet voelen, als we niet geloven dat het er is. En dat geloof kan je inderdaad verliezen door alle omstandigheden die er in dit leven gebeuren. Holly verbindt ons hart weer met die liefde en beschermt ons tegen de emoties van frustraties, boosheid, wrok en jaloezie, die kunnen uitmonden in het tegenovergestelde van Liefde, namelijk haat.

Men zegt wel eens dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen. Dat lijkt raar, maar dat is echt zo. We hebben het allebei in ons, aan ons de keus waar we voor willen gaan. Waar we meer aandacht aan besteden wordt meer.

Een oud indianenverhaal vertelt over een belangrijke levensles van een oude Cherokee aan zijn kleinzoon. Hij vertelt dat er binnenin hem een groot gevecht afspeelt. Een gevecht tussen twee wolven. De ene is slecht, hij is boos, jaloers, verdrietig, hebberig, arrogant en hoogmoedig; maar ook vol spijt, schuld, afkeer, gekwetstheid, minderwaardigheid, leugens en zelfmedelijden. De andere wolf is goed, hij is vol vreugde, vrede, liefde, hoop, nederigheid, vriendelijkheid, rust, mededogen, vrijgevigheid, waarheid en geloof. Het is een vreselijk gevecht. Hij is even stil en zegt dan: “Mijn kleinzoon, dat gevecht tussen die twee wolven speelt zich ook binnenin jou af en in iedereen die hier op deze aarde rondloopt.” De jongen moet daar even over nadenken en vraagt dan: “Welke wolf zal winnen, grootvader?” De oude Cherokee antwoordt dan: “Diegene die jij te eten geeft.”

Binnenkort met kerst zingen we weer “vrede op aarde” en proberen we onze menslievende gevoelens weer uit de kast te halen, zelfs voor de mensen die we anders liever ontlopen. Mooie kerstbomen als symbool voor de hoop op eeuwig leven, lichtjes om de duisternis te verdrijven, hulsttakjes (als symbool voor de liefde) gestoken in mooie kerststukken die het huis versieren. Grote maaltijden worden gekookt en gegeten, we voeden ons met gezelligheid en genieten van vrijgevigheid en tijd voor elkaar. Kon het altijd maar Kerstmis zijn, verzuchten we misschien wel… maar half januari is iedereen Kerst vaak allang weer vergeten en gaat het ‘gewone’ leven weer door.

Ik vind dit altijd een vreemd fenomeen, en hopelijk jij ook. Als we werkelijk liefde in onze harten zouden toelaten, hoeft het ons niet te verlaten en kan elke dag zoals Kerst zijn, toch? Waarom is het dan zo moeilijk?

Ik denk dat die oude indiaan gelijk had. Het is een groot gevecht en we moeten alert zijn welke wolf we te eten geven. De bachbloesem Hulst of "Holly" helpt je om de focus te leggen op het goede in jezelf en anderen. Door op zoek te gaan naar kwaliteiten in jezelf en anderen, voed je de goede wolf. Duisternis is de afwezigheid van licht, daarom steken we zoveel kaarsen aan met Kerstmis. Licht overwint de duisternis, zoals liefde de haat overwint. We kunnen in alles goedheid vinden, als we bewust zijn dat zij altijd de tegenpool is van datgene wat slecht is. Voed datgene waarvan je meer wilt hebben! En niet alleen met Kerstmis! Liefde is de sleutel om harten te openen; begin met je eigen hart, zij zal je kracht en richting geven om het beste in jezelf naar boven te halen. En als jij die eenheid in jezelf weer gevonden hebt, kan je net als Holly andere harten openen en gaan leven in verbinding. Iedereen heeft het in zich!

Goed overwint het kwade

Ik mag 1 x per 3 weken schrijven voor het Surinaams Dagblad en mensen daar inspireren met deugden en de bachbloesems die daar bij passen. Omdat ze daar andere feesten en gebruiken hebben, vind ik het mooi om me daar in te verdiepen. Graag laat ik jullie daar ook van meegenieten:

5 november begint dit jaar het feest Divali. Tijdens deze dagen van Divali wordt de overwinning van het licht op de duisternis (symbool voor het goede op het kwade) gevierd. Belangrijke rituelen zijn vasten en reinigen. De mensen én hun huizen behoren van binnen en buiten rein te zijn tijdens Divali; dat wil zeggen zuiver en schoon. Als Nederlander ken(de) ik dit Hindoefeest niet, maar ik interesseer me voor de gewoontes en rituelen van anderen, omdat ik er altijd iets van kan leren. Dit lichtjesfeest geeft hoop, het is een nieuw begin en een frisse start en geeft bezinning over hetgeen werkelijk belangrijk is. Mooi om daar even bij stil te staan.

Ik houd van het thema: het goede overwint het kwade! En hoewel het soms moeilijk is het slechte te overwinnen, hulp wordt altijd geboden als je daar voor open wilt staan. De energie van (Bach's) bloesems zijn mooi, goed en versterkend. De appelbloesem helpt en versterkt ons met de deugden ordelijkheid, reinheid en volkomenheid. De behoefte alles weer schoon en zuiver te krijgen is op zich een goed streven, maar het kan ook buitensporige proporties aannemen en veel irritatie teweeg brengen voor zowel jezelf als anderen. Als je, in je perfectionisme, je blindstaart op kleine dingen, raak je het verband met het grotere geheel kwijt. Alles heeft zijn tegenstelling in het leven en als je de dingen in de juiste verhoudingen kan gaan zien, wordt alles een stuk makkelijker. De bachremedie ‘Crab Apple’ helpt hierbij. Disharmonie in de buitenwereld is eigenlijk altijd een afspiegeling van de disharmonie in jezelf. Crab Apple helpt je hierover inzicht te krijgen, waarna je de kracht krijgt om je geestelijk te zuiveren door de dingen in het juiste perspectief te gaan zien en jezelf te vergeven.

Crap Apple is de ‘zuiveringsbloesem’ en kan zowel uitwendig als inwendig gebruikt worden. Ter ondersteuning van een vastenkuur, bij huiduitslag of dreigende verkoudheid; maar ook als we ons geestelijk willen reinigen van negatieve gedachten of indrukken. Het is belangrijk om te blijven beseffen dat deze reiniging altijd tweeledig is. Zowel lichaam als geest heeft liefdevolle zuivering nodig en ‘Crab Apple’ is dan een bijzondere remedie.

In sprookjes zien we ook dat het goede het kwade overwint. De mooie prinses Sneeuwwitje werd met een zoete appel(!) vergiftigd door haar jaloerse en bittere stiefmoeder. Zij kon de reinheid en bijzondere ongereptheid van dit meisje niet waarderen, omdat ze geconfronteerd werd met haar eigen slechtheid en onechte schoonheid. De spiegel waarin ze keek beviel haar niet. Maar de vergiftigde appel kon Sneeuwwitje niet echt doden, het bleef steken in haar keel en ze behield haar schoonheid.

Dit verhaal kan je natuurlijk naar alle kanten trekken, maar ik wil graag de symboliek uitleggen die ik er in zie. Als we hier op aarde komen zijn we puur en zuiver. Door allerlei negatieve dingen raken we vergiftigd, net als dat stukje appel deed bij Sneeuwwitje. Deze negatieve appel-energie kan ons wegtrekken van het echte leven. We worden overgeleverd aan de slechte en de lelijke kant van het leven als we niet oppassen en ons daarop focussen. Toch blijft onze innerlijke reinheid altijd intact, alleen kunnen we er soms tijdelijk niet bij. Door de liefdevolle aanraking van iemand die ziet dat deze schoonheid wel levend aanwezig is, maar niet wordt erkend, kan alles ineens anders worden. Deze prins kan zich in de vorm van de bachremedie ‘Crab Apple’ openbaren, maar kan ook iemand zijn, die ziet dat je de eigenschappen reinheid en ordelijkheid nog steeds in je hebt en deze naar boven haalt door ze te benoemen. Ik hoop dat dit jaar het feest Divali je doet bedenken dat als je de focus legt op datgene wat je wilt hebben, het goede, dit ook een mogelijkheid wordt. Je hoeft alleen je focus te veranderen en het licht er op laten schijnen. Kijk naar datgene wat je nodig hebt! Dat werkt altijd! Zoetheid overwint het bittere, zoals licht het duister!

A.s. zondag zullen vele mensen in India en over de gehele wereld elkaar een gelukkig lichtjesfeest wensen! Het is dan de 3e dag van dit feest. Ik wens jullie dit ook allemaal, niet alleen zondag maar altijd. Shubh Diwali! Netals kerst is het licht iets wat we elke dag dankbaar kunnen vieren toch? Vooral omdat duisternis niet kan bestaan als er licht is. Aan ons de keuze of we dit willen zien! Soms hebben we daar een lichtje of een kaarsje voor nodig om ons daaraan te herinneren!:-)