Het is al weer een maand verder. De tijd gaat snel. De lente is begonnen. Een nieuw begin. De zon roept ons naar buiten! In de natuur kan ik mezelf altijd weer vinden. De schoonheid van de dingen om mij heen verwonderen mij en daardoor kan ik mezelf openen. Zoals een bloem dat doet in de zon.
De afgelopen periode was een erg heftige Oei... ik groei periode voor mij. Daarbovenop heeft de griep me flink te pakken gehad dit jaar. Een taai virus en helaas was ik dit keer niet taai genoeg om het te bevechten. Nu brengen alle dingen ons wel iets, ook de vervelende dingen in het leven hebben voor mij een les. Ik heb in iedergeval tijd genoeg gehad om er over na te denken.
Het is tijd om weer een nieuwe start te maken. Nu hou ik van nieuwe starten, misschien wel omdat het dan makkelijker is om oude dingen los te laten. Want niet alles is altijd even gemakkelijk te begrijpen of op te lossen, dus dan is het goed om je focus op iets nieuws te richten. In elke geval, voor mij werkt dat heel goed.
Sweet chestnut is een bloesem die mij wel heeft geholpen in dit proces. Soms heb je haast geen kracht meer om verder te vechten of is je tegenstander gewoon te sterk. Dan moet je terug naar de Bron, de onvoorwaardelijke Liefde, vanwaar alle kracht komt. De tamme kastanjeboom bloeit pas in de zomer, veel later dus dan andere bomen, maar het is alsof zij wil zeggen: Je hebt lang moeten wachten, maar nu ben ik er om je te helpen, ik zal je verlossen van je pijn! Als je moedig hebt gestreden en je bent aan het eind van je Latijn, is dat geen schande. Als je niet dieper kan gaan, is er alleen nog een weg naar boven. Soms moeten we als mensen de bodem raken om te kunnen transformeren tot de andere kant van de dualiteit.
Het is net als bij een bevalling, op het laatst denk je: Nu kan ik echt niet meer, het is teveel... en kort daarna komt de baby! Daarom wordt je ook bijgestaan als vrouw door een verloskundige! Ze helpt je net over dat kritieke punt heen. Sweet chestnut doet dat ook. Als je het helemaal niet meer ziet zitten, dan helpt deze bachremedie je er doorheen.
Het kan misschien troost geven dat als je de energie van de tamme kastanje nodig hebt en je smart niet dieper kan worden, dit altijd het begin is van een nieuwe fase. Als de beker vol is, kan er niets meer bij. We moeten dus soms eerst die leegheid ervaren om weer opgevuld te kunnen worden met nieuwe dingen.
Maar leegheid doet ook pijn. Als je niets meer hebt, voel je je verloren, maar het is noodzakelijk om weer op nieuw te kunnen beginnen. Zoals de dag de nacht opvolgt, zo zal ook de donkerste nacht ten einde komen. Dat is ook mijn ervaring. Yin en Yang wisselen elkaar altijd af en vormen zo een samengesteld geheel.
Het bekende boek (film) Eat, Pray, Love inspireert me enorm. Nu is een jaar lang op stap wel een lange tijd. En gelukkig heb ik de liefde van mijn leven al gevonden. Toch was er iets in mij die zei, neem jij nu ook eens ECHT tijd voor jezelf, en kom eens helemaal bij jezelf terug. Het is tijd!
Nu houd ik net als Elizabeth Gilbert van reizen en schrijven. Dus ik neem jullie graag mee in mijn avonturen. Vorig jaar oktober heb ik een reis gemaakt naar Japan. Dat was heel bijzonder voor mij. De liefde die ik daar heb gevoeld was onvoorstelbaar. Ik heb gezien hoe dingen worden gemanifesteerd door vertrouwen te hebben. Wat je dan overkomt is veel meer dan je ooit had kunnen dromen! En er was een belangrijke boodschap die steeds in mijn gedachten blijft komen: you are a human BEING and not a human doing. Sindsdien heb ik veel hierover nagedacht. Mijn hele leven is mijn focus op actie en doen. Daar voelde ik me goed bij en levendig, toch kan je blijkbaar niet steeds maar doorgaan. Het is nu werkelijk tijd voor mij om te ZIJN. To be or not to be, that is the question. Ja, die raad van Shakespeare geef ik vaak aan anderen. Voor mij is doen ook een staat van zijn. Alleen vergeet ik mezelf dan weleens. Dus het is tijd om te doen wat ik voel en dat is er ZIJN, ook voor mezelf.
Dus mijn plan van actie... En ik kan je zeggen dat dit mij toch weer wat energie geeft, omdat ik nu iets te DOEN heb, dat mij dichter tot mijn doel brengt. Voor mij werkt dat het beste.
Ik ga mijn eigen versie van EAT, PRAY, LOVE doen. Mijn reis begint in de woestijn. Jezus vond ook kracht in de woestijn en vastte 40 dagen en nachten... Nu op die manier vasten, ga ik niet doen, maar ik zal zeker alle tijd nemen om mij geestelijk te voeden.
Met Pasen ben ik weer terug in Nederland en ik ga daarna met mijn man een weekje samen op pad naar Duitsland. Lekker wandelen en genieten van de mooie natuur daar. Ook zullen we naar een bruiloft gaan.
Om de maand af te maken, zal ik eindigen waar Liz Gilbert haar reis begon. Rome! Samen met een vriendin gaan wij daar genieten van deze bijzondere stad.
Maar eerst: Dolce far Niente! 12 dagen zalig NIETS doen. Ik houd jullie op de hoogte, als ik zin heb om te schrijven! ;-)
