Acceptatie en vergeving, de weg naar liefde.

THEMA EN AFFIRMATIE VAN DE WEEK
"Ik vergeef iedereen die mij heeft gekwetst of afgewezen en ik vergeef mezelf voor het niet in mijn kracht staan en de pijn die ik bewust of onbewust veroorzaakt heb bij anderen."

Afgelopen week was een erg drukke week voor mij, dus eigenlijk loop ik niet helemaal meer op schema. Week 4 begint deze week dinsdag al ;-) Toch geeft het niet, want ik heb het afgelopen jaar geleerd, dat veel dingen soms meer tijd nodig hebben. Dat processen niet te haasten zijn en dat bewustwording en het voelen belangrijker zijn dan een schema. Ik ben al veel bezig geweest met acceptatie en ik heb de andere kant (afwijzing) ook heel sterk gevoeld. Omdat ik het me nu bewust ben, kan ik er voor kiezen om er anders mee om te gaan. Acceptatie is belangrijk als je pijn (geestelijk of lichamelijk) ervaart als onderdeel van het leven. Pijn en emoties zijn een signaal om in beweging te komen en actie te ondernemen. Maar voordat we dat kunnen doen, moeten we eerst bewust worden en goed kijken en voelen wat er aan de hand is.

In het boekje 'Royal Remedies' van Roy Martina staat dat Liefde het thema is van de hartmeridiaan. "Elke keer dat we ons gekwetst voelen, is dat een teken dat er in onze ziel nog onverwerkte verwondingen zijn." Als we pijn negeren als signaal, worden we zieker. Dit geldt voor geestelijke en lichamelijke pijn! "Kwetsbaar zijn, betekent onszelf niet anders voordoen dan we zijn. Het aangaan van onze processen brengt de heling. De kern van heling is steeds opnieuw vergeven (+ loslaten) en terugkeren naar liefde en dankbaarheid."

HELING
Vergeving is een belangrijke stap tot heling. Vergeving is een groots kado dat je jezelf kan geven, al lijkt het vaak vooral iets dat je de ander moet verlenen. Het is ook niet zo makkelijk om de eerste stap te zetten en je kwetsing opzij te zetten. Vooral als hetgeen je is aangedaan veel deuren gesloten heeft en onmogelijk te herstellen is. Maar gevangen zitten in dit verdriet of wrok is veel erger. Het legt je leven lam en belet je om vrede en liefde te ervaren. Dus maak jezelf vrij!

Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende ook het huis van de familie van Casper ten Boom als schuilplaats voor onderduikers. Vier gezinsleden betaalden hiervoor met hun leven. Corrie ten Boom en haar zus, Betsie, brachten verschrikkelijke maanden door in het beruchte concentratiekamp Ravensbrück. Betsie overleed daar — Corrie overleefde het. In Ravensbrück ondervonden Corrie en Betsie dat God helpt om te vergeven. Na de oorlog was Corrie vastbesloten om die boodschap door te geven. Op een keer had ze net een groep mensen in Duitsland toegesproken die leden onder de vernietigende gevolgen van de oorlog. Haar boodschap was: ‘God vergeeft.’ Er kwam een man op haar af. Ze herkende hem als een van de wreedste bewakers in het kamp. Hij zei: "U noemde Ravensbrück. Ik was een van de bewakers daar. (...) Maar sindsdien (...) ben ik een christen geworden." Hij legde uit dat hij God om vergeving had gevraagd voor de wreedheden die hij begaan had. Hij stak zijn hand uit en vroeg: "Wilt u het mij vergeven?" Corrie ten Boom zegt dan: "Hij kan daar niet erg veel seconden hebben gestaan met uitgestoken hand, maar mij scheen het toe als uren waarin ik worstelde met het moeilijkste wat ik ooit had hoeven doen.(...) De boodschap dat God vergeeft (...) heeft een voorwaarde: dat we vergeven wie ons heeft kwaad gedaan. (...) “Help mij!”, bad ik in stilte. "Ik kan mijn hand optillen. Dat kan ik wel. Wil mij het juiste gevoel geven." (...) Houterig, mechanisch, legde ik mijn hand in de uitgestrekte hand. Toen ik dat deed, gebeurde er iets ongelooflijks. De stroom begon in mijn schouder, liep door mijn arm en sprong in onze ineengeslagen handen. En toen leek deze genezende warmte mijn hele wezen te overstromen, wat tranen in mijn ogen deed springen. "Ik vergeef u met heel mijn hart, broeder." riep ik uit. Een moment lang hielden we elkaars hand vast, de voormalige bewaker en de voormalige gevangene. Ik had Gods liefde nog nooit zo intens gevoeld als toen."
-Corrie ten Boom, 'Tramp for the Lord'
(1974), pp. 54–55.

Het kan belangrijk voor je zijn om je vast te houden aan een liefdesenergie die je extra kracht kan geven. Voor veel mensen is dat God, of welke andere naam ze ook willen gebruiken. De liefde van het Universum kan ons kracht geven, omdat als we ons weer verbinden met de eenheid, we open kunnen staan voor de ingevingen van ons hart. De natuur helpt ons ook graag hierbij. Ik zet graag Bach of Royal Remedies in als therapeut voor een zachte ondersteuning in het proces. Bachbloesem Kerspruim of Cherry Plum is een onderdeel van het EE-middel 7 (Royal Remedie) dat ik deze week o.a. gebruik en deze bloesem moedigt je aan om kwetsbaar te durven zijn en je open te stellen; deze energie geeft je de rust een stap terug te doen en de dingen objectief te bekijken, waardoor de onmacht verdwijnt. Als je eerlijk en open bent over je gevoel, hoef je niets te onderdrukken. Deze remedie geeft je een beschermd gevoel, vrede en kalmte, waardoor je kracht kan putten in de inzichten die je krijgt als je onmacht kan vervangen door overgave. Om de hartmeridiaan te ondersteunen gebruik ik EE-13. Daar schrijf ik deze week nog wel een stukje over!

OPEN VOOR LIEFDE
In mijn boek: 'De kracht van het Bestaan', staat: "Als je gaat beseffen dat liefde is wie jij bent, zullen harmonieuze relaties vanzelf volgen. (...) Ongemerkt beginnen we, als mens, elke relatie met het zoeken naar toegevoegde waarde. Omdat we geloven dat we zelf onvolkomen zijn, zoeken we naar iemand die dat kan aanvullen. Onze ego stuurt ons aan dit buiten onszelf te vinden. Het doel van een relatie is dan ook meestal gericht op het bereiken van geluk en zich compleet voelen door middel van de ander. Dit gaat nooit lukken, want dit kan alleen maar binnen onszelf worden gevonden.
Dus moeten we ons doel, aanvulling van de ander te verwachten, veranderen in het delen van onszelf met die ander. (...) De aanvulling die een ander kan geven voor jouw ware geluk is heel beperkt. Werkelijk geluk brengt, wat jij te geven hebt! Want wat je geeft, dat bezit je! Het zit allemaal al in jezelf. Je zult je compleet voelen als je beseft wat je kunt geven. (...)
Als je geïrriteerd of vijandig wordt van iemands opmerkingen of gedrag, kan je er zeker van zijn dat er iets binnen jou is geraakt. De top van jouw ijsberg van schuld is dan ineens zichtbaar geworden. Al die tijd zat het mooi verborgen in je onderbewustzijn en nu… au, je weet precies waarom je het niet hebt willen zien. Nu echter heb je de keus: wil je jezelf bevrijden door vergeving, of zal je het versterken door het weer te projecteren op die ander. Laat je niet voor de gek houden door de vorm waarin het wordt geopenbaard. Als je goed in je binnenste zoekt, zal je vinden waar het verband ligt.
Als we ons geraakt en gekwetst voelen, lijkt de beste verdediging: de ander de schuld te geven. Maar besef dat deze pijn, die de ander je voorhoudt, een spiegel is en dit is zeker niet in je nadeel! Als je bereid bent te kijken, is het zelfs een enorm cadeau! Wees dankbaar voor je vrienden (echtgenoot, ouders, kinderen, familie etc.) die zoveel tijd en energie steken in jou. Soms veroorzaken ze inderdaad ook pijn, gewoonweg om je te helpen, zodat je leert wie je bent. Wees niet bang om in die spiegel te kijken, als je óók de pijn toelaat, dan zal je leren van jezelf te houden. Vergeef jezelf, dan kan je ook anderen vergeven."

Nog een andere invalshoek over vergeving las ik op een blog van een collega, Ursula Aerts. Het is ook heel verhelderend om dat te lezen. Ursula doet o.a. Familieopstellingen die enorm de moeite waard zijn om een keer mee te maken, ze geven namelijk veel inzicht en bewustwording over vraagstukken waar je soms niet uitkomt, omdat het soms erg moeilijk is om de energie die je hebt met anderen (juist je familie!) duidelijk te krijgen. http://www.definest.nl/vergeven-of-niet/

Het is heel goed mogelijk dat je deze week oude kwetsuren tegen gaat komen. Deze signalen blijven je vertellen dat er bewustzijn en groei nodig zijn. Ik kan spreken uit ervaring. Kijk er naar en wees mild voor jezelf en anderen die dit voor je spiegelen! Ik wens je moed om die pijn even toe te laten. Het mooie is dat zodra de pijn er mag zijn, het ook weer verdwijnt omdat het zijn taak, als signaalfunctie, heeft gedaan.

Laat me weten hoe je denkt over dit stukje! En deel het gerust met anderen! Tot snel!